Na de lagere school ging ik naar het gymnasium. Het ‘Kruisherencollege’ in Uden werd voor vier jaar mijn woon- en verblijfplaats. Dit voormalige ‘klein seminarie’ was ooit een priesteropleiding. Maar het jaar waarin ik begon, werden ook externe studenten (waaronder vier meisjes!) toegelaten.
Bovenstaande foto toont in het midden (bovenzijde) het voormalige Kruisherenklooster en het Kruisherencollege. Rond het plein (de ‘Cour’) liggen de klaslokalen (barakken) en de de sportzaal.
Het internaat bevond zich in het hoge gebouw. Tegenwoordig vind je daar appartementen.
Beneden ligt het gebouw van de Aloysius Mulo, waar één van mijn vrienden naar toe ging.
Na vier jaar besloten de overgebleven paters een eigen weg in de maatschappij te bewandelen en het internaat werd opgeheven. Precies op tijd voor mij, want van studeren kwam weinig. Sport en spel was voor mij veel belangrijker…
Het hele voortgezette onderwijs werd net in die tijd compleet hervormd (de “Mammoetwet”) en ik werd ingeschreven op een nieuwe school: De HAVO, onderdeel van de ‘Scholengemeenschap Stevensbeek’. Dat betekende elke dag op en neer fietsen (‘s winters was er een busverbinding).